โรคงูสวัด (เริมงูสวัด): การทดสอบและวินิจฉัย

การวินิจฉัยมักทำทางคลินิก

พารามิเตอร์ห้องปฏิบัติการลำดับที่ 2 - ขึ้นอยู่กับผลของประวัติ การตรวจร่างกายฯลฯ - สำหรับการชี้แจงการวินิจฉัยที่แตกต่างกัน

  • การตรวจจับไวรัสโดยตรงโดยใช้ PCR (ปฏิกิริยาลูกโซ่โพลีเมอเรส) จากเนื้อหาของถุง ผิว การตรวจชิ้นเนื้อน้ำไขสันหลัง * หรือ เลือด - สำหรับการตรวจหา varicella zoster การติดเชื้อไวรัส [ความไวและความจำเพาะ 95-100%] * เมื่อสงสัยว่าเกี่ยวข้องกับระบบประสาทส่วนกลาง
  • การตรวจหาแอนติเจนโดยใช้การทดสอบอิมมูโนฟลูออเรสเซนต์ [ความจำเพาะ (ความน่าจะเป็นที่คนที่มีสุขภาพแข็งแรงจริง ๆ ที่ไม่มีโรคนั้นจะถูกตรวจพบว่ามีสุขภาพดีโดยการทดสอบ) 76% ความไว (เปอร์เซ็นต์ของผู้ป่วยที่เป็นโรคซึ่งตรวจพบโรคโดยการใช้การทดสอบกล่าวคือมีการค้นพบในเชิงบวก) 82%]
  • การเพาะเชื้อไวรัส [ความจำเพาะ 99%; ความไว 20%)
  • การตรวจหาแอนติบอดี (= การตรวจหาไวรัสทางอ้อม) โดยใช้วิธีทางซีรั่มเช่น ELISA (Enzyme Linked Immunosorbent Assay) จากซีรั่มทำให้แห้ง เลือด หรือน้ำไขสันหลัง [ค่าทำนายผลบวกประมาณ 90%; ในกรณีส่วนใหญ่ IgA แอนติบอดี มีอยู่ / แอนติบอดี IgM อาจไม่มี]
  • การทดสอบเอชไอวี - เริม งูสวัดถือเป็นโรคบ่งชี้ของเอชไอวี