อาการ
ด้วยโรค Ledderhose ความสามารถในการเดินมักจะลดลง เนื่องจากโหนดตั้งอยู่ที่ฝ่าเท้าโดยเฉพาะที่จุดสูงสุดของส่วนโค้งของเท้าตรงกลางพื้นรองเท้า สามารถมีได้เพียงปมเดียว แต่ยังมีหลายปมและการก่อตัวของเกลียว
หากสิ่งเหล่านี้เด่นชัดและกระจายไปทั่วทั้งฝ่าเท้าโดยปกติโหนดจะติดแน่นกับกล้ามเนื้อและผิวหนังที่อยู่เหนือพวกเขา ในทางตรงกันข้ามในรูปแบบที่ไม่รุนแรงของโรค Ledderhose มีเพียงส่วนเล็ก ๆ ของพังผืดที่ฝ่าเท้าเท่านั้นที่ได้รับผลกระทบและทั้งผิวหนังและกล้ามเนื้อจะไม่แสดงการยึดเกาะ ประมาณ 25% ของผู้ที่ได้รับผลกระทบเป็นโรค Ledderhose ที่เท้าทั้งสองข้าง
การวินิจฉัยโรค
การวินิจฉัยโรค Ledderhose เริ่มจากผู้ป่วย ประวัติทางการแพทย์. เนื่องจากข้อร้องเรียนทั่วไปที่มักเกิดขึ้นเมื่อเดินซึ่งมักเป็นสิ่งแรกที่บุคคลที่เกี่ยวข้องสังเกตเห็นเช่นเดียวกับ การตรวจร่างกายแพทย์ที่เข้ารับการรักษามักจะสามารถทำการวินิจฉัยที่น่าสงสัยว่าเป็นโรค Ledderhose ได้แล้ว ในระหว่างการตรวจสอบเท้าจะสังเกตเห็นนอตที่ค่อนข้างแข็งซึ่งยากต่อการเคลื่อนไหวด้วยมือ
ในการกำหนดขนาดที่แท้จริงของก้อนจะใช้อุปกรณ์สร้างภาพเพื่อการวินิจฉัย โดยเฉพาะอย่างยิ่งประสิทธิภาพของ เสียงพ้น การตรวจสามารถทำได้หลายวิธีของแพทย์เวชปฏิบัติทั่วไป เพื่อให้ได้ภาพที่แม่นยำยิ่งขึ้นของการแพร่กระจายของก้อนกลมแต่ละก้อนสามารถสร้างภาพด้วยเครื่องเอกซเรย์คลื่นสนามแม่เหล็ก (MRT)
ความมั่นใจอย่างแท้จริงเกี่ยวกับการปรากฏตัวของโรค Ledderhose สามารถทำได้โดยการตรวจด้วยกล้องจุลทรรศน์ของโหนด วัสดุที่ตรวจสอบสามารถถอดออกได้โดย ตรวจชิ้นเนื้อ หรือระหว่างการผ่าตัดเพื่อเอาก้อนออกและตรวจโดยผู้เชี่ยวชาญด้านพยาธิวิทยา ในเอกซ์เรโซแนนซ์ด้วยคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าโหนดของโรค Ledderhose โดยทั่วไปจะปรากฏเป็นมวลที่แทรกซึมอยู่ในแผ่นเอ็นใกล้กับกล้ามเนื้อเท้า แต่เพียงผู้เดียว
เพื่อไม่รวมการวินิจฉัยความแตกต่างที่เป็นไปได้ของการเปลี่ยนแปลงที่เป็นก้อนกลมในเท้าจะมีการระบุการตรวจด้วยการถ่ายภาพด้วยคลื่นสนามแม่เหล็กเช่น MRI ของเท้า MRI เหมาะอย่างยิ่งสำหรับการถ่ายภาพเนื้อเยื่ออ่อน เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงของโรค Ledderhose เป็นก้อนกลม เนื้อเยื่อเกี่ยวพัน วัสดุของเซลล์สามารถรับรู้ได้ว่าเป็นมวลของพื้นที่โดยเริ่มจากแผ่นเอ็นของเท้า (ฝ่าเท้า) ใน MRI ความเข้มของสัญญาณสามารถประเมินได้ในลำดับที่ต่างกัน
ในลำดับที่เป็นไปได้ไฟล์ เนื้อเยื่อเกี่ยวพัน- เหมือนการเปลี่ยนแปลงปรากฏสัญญาณต่ำเช่นมืดเมื่อเทียบกับเนื้อเยื่อรอบ ๆ นอกจากนี้จะเห็นได้ว่าโครงสร้าง fibromatous เติบโตแทรกซึมเช่นดึงเข้าไปในโครงสร้างโดยรอบเช่นกล้ามเนื้อ เส้นเอ็นไขมันและผิวหนัง หากมีการฉีดสารคอนทราสต์เพิ่มเข้าไปก็จะสังเกตเห็นการเพิ่มขนาดของเนื้อเยื่อที่มีคอนทราสต์ได้อย่างเท่าเทียมกัน
